Καθημερινή
5 Μαρτίου 2011
O «κυνηγός των λέξεων» (μεταφραστής στο επάγγελμα και blogger στον ελεύθερό του χρόνο) κ. Νίκος Σαραντάκος έψαξε την καταγωγή της λέξης «εχθροπάθεια» που αναφέρεται στο τελευταίο νομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης. Σύμφωνα με αυτό το σχέδιο που δόθηκε προς δημόσια διαβούλευση «επιβάλλεται φυλάκιση τουλάχιστον ενός έτους και χρηματική ποινή τριών έως δέκα χιλιάδων (3.000 -10.000)... σε όποιον από πρόθεση, δημόσια προφορικά ή διά του Τύπου ή μέσω του Διαδικτύου ή με οποιοδήποτε άλλο μέσο ή τρόπο, προκαλεί ή διεγείρει σε βιαιοπραγίες ή εχθροπάθεια κατά ομάδας ή προσώπου...»
Η πρώτη εντύπωση ήταν ότι η «εχθροπάθεια» είναι ένας από τους νεολογισμούς στους οποίους αρέσκεται ο υπουργός Δικαιοσύνης. Στο blog όμως «Οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία» μαθαίνουμε ότι η λέξη έχει παρελθόν, καθόλου κολακευτικό για τη δημοκρατία μας. Σύμφωνα με όσα καταγράφει ο κ. Σαραντάκος «την περίοδο του Εμφυλίου πρέπει να υπήρχε και τέτοιο αδίκημα, αρμοδιότητας στρατοδικείων. Για παράδειγμα, το 1947 καταδικάστηκε ο Ζαχαριάδης σε έξι μήνες φυλάκιση και 500.000 πρόστιμο, διότι με άρθρο του στον “Ριζοσπάστη” σχετικά με τη δολοφονία Ζέβγου ”επιδίωξε να προκαλέσει εχθροπάθεια μεταξύ των πολιτών”, ενώ λίγους μήνες αργότερα, κλήθηκαν οι υπεύθυνοι της εφημερίδας “Ελευθερία” (και τριών άλλων κεντρώων εφημερίδων) να παρουσιαστούν στον επίτροπο του έκτακτου στρατοδικείου, για παράβαση των ν. 5060 και 755, διότι διά σημειωμάτων και αρθριδίων ”δημοσιευθέντων εις την εφημερίδα των ενέβαλον εις ανησυχίαν τους πολίτας και εγένοντο αφορμή να προηγηθή αμοιβαία καταφρόνησις και εχθροπάθεια, καθώς και απείθεια προς τας αρχάς”. Το έγκλημα της εφημερίδας; Οταν κάποιοι Χίτες στον Πειραιά έλεγχαν ταυτότητες και προσωρινά συνελήφθησαν αλλά αργότερα αφέθηκαν ελεύθεροι, η εφημερίδα το είχε επικρίνει».
Περισσότερα
