του Τάκη Μίχα
Protagon.gr
21 Μαρτίου 2011
Όταν πριν από μερικά έτη ο αμίμητος Τζορτζ Μπους αποφάσιζε να εισβάλλει στο Ιράκ, η αριστερά στην Ελλάδα σύσσωμη ξεσηκωνόταν εναντίον της επίθεσης επικαλούμενη το επιχείρημα ότι η ενέργεια των ΗΠΑ δεν είχε την έγκριση του Συμβουλίου Ασφαλείας. Τα ίδια ακριβώς επιχειρήματα επικαλέσθηκε η Αριστερά τα τέλη της δεκαετίας του '90, όταν το ΝΑΤΟ έλαβε την απόφαση να βομβαρδίσει την Σερβία προκειμένου να σταματήσει τις στρατιωτικές επιχειρήσεις του Μιλόσεβιτς στο Κόσσοβο. Και τότε το επιχείρημα της απουσίας νομιμοποιητικής εντολής από το Συμβούλιο Ασφαλείας ήταν στο επίκεντρο της επιχειρηματολογίας της αριστεράς.
Στο βαθμό λοιπόν που η αριστερά έθετε το κριτήριο της διεθνούς νομιμότητας όπως αυτή εκφράζεται με τις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας στο επίκεντρο της επιχειρηματολογίας της , θα ανέμενε κανείς ότι σήμερα θα επικροτούσε με ενθουσιασμό την επίθεση εναντίον του αιμοδιψή δικτάτορα Καντάφι στο βαθμό όχι απλά ότι η ενέργεια αυτή είχε την έγκριση του Συμβουλίου Ασφαλείας, αλλά επίσης ότι ελήφθη μετά από έκκληση των Συνδέσμου Αραβικών χωρών. Λάθος! Αυτό δεν έγινε! Για μια ακόμη φορά, η αριστερά προτίμησε να συμπαρασταθεί σε ένα δήμιο αποδεικνύοντας έτσι περίτρανα ότι η επίκληση στις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας ήταν πάντοτε απλά
Στο βαθμό λοιπόν που η αριστερά έθετε το κριτήριο της διεθνούς νομιμότητας όπως αυτή εκφράζεται με τις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας στο επίκεντρο της επιχειρηματολογίας της , θα ανέμενε κανείς ότι σήμερα θα επικροτούσε με ενθουσιασμό την επίθεση εναντίον του αιμοδιψή δικτάτορα Καντάφι στο βαθμό όχι απλά ότι η ενέργεια αυτή είχε την έγκριση του Συμβουλίου Ασφαλείας, αλλά επίσης ότι ελήφθη μετά από έκκληση των Συνδέσμου Αραβικών χωρών. Λάθος! Αυτό δεν έγινε! Για μια ακόμη φορά, η αριστερά προτίμησε να συμπαρασταθεί σε ένα δήμιο αποδεικνύοντας έτσι περίτρανα ότι η επίκληση στις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας ήταν πάντοτε απλά μια πρόφαση και ποτέ ο πραγματικός λόγος για την στάση της.
Περισσότερα