Καθημερινή
4 Μαΐου 2011
Δεν πίστευα ότι θα χρειαζόταν να ξαναγράψω για την υπόθεση της Αλεξάνδρας Ιωαννίδου. Στις 15/7/2009, κάτω από τον τίτλο «Κολοβές ακαδημαϊκές ελευθερίες», περιέγραφα τις επιθέσεις που δέχτηκε από τις δύο ορθοδοξίες για να ματαιωθεί η εκλογή της στο Τμήμα Σλαβικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Η μεν Λιάνα Κανέλλη του ορθόδοξου ΚΚΕ την κατήγγειλε ότι είναι βαλτή από τις ΗΠΑ για να αναγνωριστούν τα «Σκόπια» ως Μακεδονία. Ο δε Κυριάκος Βελόπουλος, του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού, την κατήγγειλε με κοινοβουλευτική ερώτηση ότι ασχολείται με την προβολή της «μακεδονικής γλωσσικής μειονότητος» και ότι είναι μέλος του ΚΕΜΟ (Κέντρο Ερευνών Μειονοτικών Ομάδων). Ο τότε υφυπουργός Παιδείας, Σπ. Ταλιαδούρος, αντί να του απαντήσει ότι κατά το Σύνταγμα «η επιστήμη, η έρευνα και η διδασκαλία είναι ελεύθερες», τον δικαίωσε, διαβιβάζοντας την ερώτησή του στα αρμόδια όργανα του πανεπιστημίου για τα περαιτέρω. Η ομοσπονδία των πανεπιστημιακών ΠΟΣΔΕΠ αντέδρασε, αναγνωρίζοντας στο πρόσωπο της υποψήφιας «όσους και όσες δεν ευθυγραμμίζονται με τις θέσεις αυτόκλητων υπερασπιστών της εθνικής ορθότητας», οι οποίοι και οι οποίες «καταγγέλλονται και διαβάλλονται και γίνεται συστηματική προσπάθεια προσβολής της προσωπικότητας και της επιστημονικής τους επάρκειας με στόχο τον ακαδημαϊκό και κοινωνικό εξοστρακισμό τους».
Παρά τις επιθέσεις, η Α. Ιωαννίδου εξελέγη. Και δίδασκε για 20 μήνες. Ομως, στις 15.3.2011, ο σημερινός ομόλογος του Σπ. Ταλιαδούρου, Ιωάννης Πανάρετος, ακυρώνει τον διορισμό της, διότι «διαπίστωσε πλημμέλειες στη διαδικασία εκλογής της». Ποιες πλημμέλειες; Δεν αιτιολογήθηκε, λέει, η συνάφεια του διδακτορικού της με το γνωστικό αντικείμενο της θέσης, κι ας φαίνεται στο πρακτικό της εκλογής η εξαντλητική συζήτηση για το θέμα. Δεν υπήρξε, λέει, ειδική αιτιολογία της επιλογής των μελών του εκλεκτορικού σώματος και δεν συμμετείχε καθηγητής της αλλοδαπής στην εισηγητική επιτροπή. Μπορούσε γι’ αυτά να ακολουθήσει τη συνήθη διαδικασία και να ζητήσει διευκρινίσεις από το πανεπιστήμιο πριν ακυρώσει τον διορισμό. Είναι σαν να καταδικάζεις κάποιον χωρίς να του δίνεις το δικαίωμα της απολογίας. Τιμωρείς -χωρίς να διερευνήσεις αν το αξίζει- έναν άνθρωπο με ανεργία, όταν μάλιστα γνωρίζεις ότι η συμμετοχή καθηγητή της αλλοδαπής στην εισηγητική επιτροπή δεν είναι υποχρεωτική από τον νόμο.
Περισσότερα
