της Ξένιας Κουναλάκη
Καθημερινή
28 Φεβρουαρίου 2013
Το στρίβειν διά του διαλόγου είναι δοκιμασμένη μέθοδος στην Ελλάδα. Οποτε θέλει κάποιος να κερδίσει λίγο χρόνο ή να αποφύγει να πάρει αποφάσεις, καταφεύγει στη δημόσια διαβούλευση. Την πεπατημένη ακολούθησε και ο υπουργός Δικαιοσύνης, Αντώνης Ρουπακιώτης, απαντώντας σε ερώτηση των βουλευτών της ΔΗΜΑΡ Μαρίας Γιαννακάκη και Μαρίας Ρεπούση για τη θεσμική αναγνώριση της ελεύθερης συμβίωσης μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου: υποσχέθηκε ότι θα ανοίξει η συζήτηση.
Με ποιους ακριβώς σκοπεύει να συνομιλήσει για το ζήτημα, δεν μας εξήγησε. Μήπως με την Ιεραρχία, που μέχρι πρότινος θεωρούσε την ομοφυλοφιλία «κουσούρι» και «κράζουσα αμαρτία»; Με το ΕΣΡ, που μοιράζει πρόστιμα όταν προβάλλονται φιλιά μεταξύ ομοφυλοφίλων ή ταινίες όπως η «Στρέλλα» στην τηλεόραση; Με τους χιουμορίστες συμβούλους του πρωθυπουργού, που καταγγέλλουν τον ΣΥΡΙΖΑ ότι προστατεύει «τον κάθε Πακιστανό / Αφγανό / Σομαλό κ.λπ., gay λαθρομετανάστη, που εκτρέφει καρέτα καρέτα», ενώ αποκαλούν απαξιωτικά όσους «δεν φορούν τα παντελόνια» «ντηντήδες»;
Στην πραγματικότητα, στην Ελλάδα έχει καθιερωθεί μια πανευρωπαϊκή πρωτοτυπία: από το 2008 έχει θεσπιστεί μεν το σύμφωνο συμβίωσης, αλλά μόνο για ζευγάρια διαφορετικού φύλου. Σε καμία άλλη από τις 22 χώρες της Ευρώπης όπου υπάρχει κάποια μορφή νομικής αναγνώρισης της συμβίωσης δεν αποκλείονται από αυτήν τα ζευγάρια ιδίου φύλου, ενώ ήδη σε οκτώ χώρες της Ευρώπης, με πιο πρόσφατο το παράδειγμα της Γαλλίας, τελούνται γάμοι ομοερωτικών συντρόφων. Ακόμη και στη Γερμανία, και δη σε μια προεκλογική χρονιά, οι συντηρητικοί Χριστιανοδημοκράτες της Αγκελα Μέρκελ εξετάζουν το ενδεχόμενο να αλλάξουν στάση στο θέμα του γάμου ομοφυλοφίλων μετά την απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου που ανοίγει τον δρόμο για τις υιοθεσίες παιδιών από γκέι ζευγάρια.
Περισσότερα
