10 Φεβρουαρίου 2013
Το φαινόμενο της αστυνομικής βίας είναι εκτεταμένο και συστημικό, αναφέρουν διεθνείς οργανώσεις, νομικοί και Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις. Η ατιμωρησία των αστυνομικών οργάνων από τους ανωτέρους τους, σε συνδυασμό με την απροθυμία της Δικαιοσύνης να διερευνήσει τις καταγγελίες, έχει επιβάλει ένα καθεστώς όπου η βία αυτή θεωρείται δεδομένη. Οι υπόγειες σχέσεις της Αστυνομίας με τη Χρυσή Αυγή, που τον τελευταίο καιρό έχουν ενταθεί, διαχέουν την ατιμωρησία και σε ομάδες πολιτών, κάνοντας το σκηνικό όλο και πιο ζοφερό.
«Υπάρχουν πολυάριθμα περιστατικά πολιτών που έχουν κακοποιηθεί από την Αστυνομία. Από την έρευνά μας προκύπτει ότι τα προβλήματα είναι συστημικά. Μιλάμε για πρακτικές βαθιά ριζωμένες στη λειτουργία της Ελληνικής Αστυνομίας και βλέπουμε ότι υπάρχει ένα διάχυτο κλίμα ατιμωρησίας. Το βασικό μοτίβο που παρατηρούμε είναι η μεταχείριση εκ μέρους των ελλήνων αστυνομικών, αλλά και των σωμάτων ασφαλείας γενικότερα, μιας δυσανάλογης και απρόκλητης βίας» αναφέρει η κυρία Μάρω Σαββοπούλου, υπεύθυνη Επικοινωνίας του ελληνικού τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας.
«Το φαινόμενο άσκησης αστυνομικής βίας εναντίον ατόμων που ανήκουν σε ευάλωτες κοινωνικά ομάδες, όπως είναι οι μετανάστες, ή ανήκουν στον λεγόμενο αντιεξουσιαστικό χώρο είναι εξαιρετικά εκτεταμένο» σημειώνει η δικηγόρος κυρία Ιωάννα Κούρτοβικ και προσθέτει και μια τρίτη κατηγορία: «Είναι πολύ συχνά τα περιστατικά αστυνομικής βίας προς άτομα που συλλαμβάνονται για εγκλήματα ιδιαίτερα σοβαρά ή και αποτροπιαστικά, όπου δεν υπάρχει κοινωνική ευαισθησία, οπότε η άσκηση αστυνομικής βίας σε αυτές τις περιπτώσεις παρακάμπτεται σιωπηρά και μοιάζει να έχει κοινωνική συναίνεση».
Το κοινό χαρακτηριστικό σε όλες τις περιπτώσεις είναι, όπως παρατηρεί η κυρία Κούρτοβικ, ότι οι δράστες αστυνομικοί «έχουν την πλήρη κάλυψη των ανωτέρων τους, γεγονός που τους δημιουργεί την αίσθηση ότι λειτουργούν σε ένα καθεστώς απόλυτης ατιμωρησίας. Αξίζει να πούμε ότι όσες φορές έχουμε τυχόν καταφέρει να ενεργοποιήσουμε τις νομικές διαδικασίες για τη δίωξη των δραστών έχουμε απογοητευθεί, γιατί υπάρχει προφανής απροθυμία των δικαστικών αρχών να ασκήσουν δίωξη εναντίον αστυνομικών οργάνων και σπανίως φθάνουν τέτοιες υποθέσεις στο ακροατήριο. Και οι ελάχιστες αυτές υποθέσεις, όταν δεν οδηγούν σε απαλλαγή ή ασήμαντες ποινές, οδηγούνται στην παραγραφή από συστηματικές καθυστερήσεις» σημειώνει η κυρία Κούρτοβικ.
Περισσότερα
