Supreme Court Says a Dog’s Sniff Can Be a Fourth Amendment Intrusion

Time
May 28, 2013

If you’ve ever worried about whether the U.S. Constitution protects you from a dog’s nose, there’s no need to fret: even a canine cop needs a warrant to sniff your front porch.

The Supreme Court ruled in a 5-4 decision on Tuesday that a police drug-sniffing dog picking up a scent outside of your home still constitutes a search for which law enforcement would have to obtain a warrant. The ruling may limit how police use animals‘ sensitive noses to detect illicit substances on private property.

The justices made their decision after hearing arguments in Florida v. Jardines, in which Franky, a Miami-Dade police dog, searched for marijuana in the home of Joelis Jardines. Jardines’ front door was closed and no search warrant had been issued. But when the chocolate labrador got a good enough whiff, he sat down at the front door, indicating that he smelled pot. Police felt that was good enough to obtain a warrant, and they arrested Jardines with more than $700,000 worth of marijuana.

In his trial, Jardines’s attorney argued that Franky’s sniff was an unreasonable search without probable cause under the Fourth Amendment, which made the search warrant invalid. Jardines’ motion was successful, but a Florida appellate court disagreed, saying that the sniff wasn’t an unconstitutional search.

But Jardines lawyers would not relent, arguing that because Franky smelled the plants outside the house, it was a violation of the Fourth Amendment protection. The case bounced between courts for years before landing in Florida’s Supreme Court, which eventually took Jardine’s side and ruled that the sniff was an “unreasonable government intrusion into the sanctity of the home.”

More

Read the decision

Pediatrics Group Backs Gay Marriage, Saying It Helps Children

New York Times
March 21, 2013

The American Academy of Pediatrics declared its support for same-sex marriage for the first time on Thursday, saying that allowing gay and lesbian parents to marry if they so choose is in the best interests of their children.

The academy’s new policy statement says same-sex marriage helps guarantee rights, benefits and long-term security for children, while acknowledging that it does not now ensure access to federal benefits. When marriage is not an option, the academy said, children should not be deprived of foster care or adoption by single parents or couples, whatever their sexual orientation.

The academy’s review of scientific literature began more than four years ago, and the result is a 10-page report with 60 citations.

“If the studies are different in their design and sample but the results continue to be similar, that gives scientists and consumers more faith in the result,” said Dr. Ellen Perrin, a co-author of the new policy and a professor of pediatrics at Tufts University School of Medicine.

More

Read the Statement

Technical Report

Syrian Refugees in Greece Face Uncertain Future

Wall Street Journal
March 18, 2013

Thousands of Syrians escaping the war back home have snuck into the European Union in the past year. Many brave the treacherous Aegean-Sea route from Turkey into Greece. Once there, asylum is nearly impossible to obtain. WSJ's Matina Stevis reports.

More

Is capitalism moral?

by Steven Pearlstein

Washington Post
March 15, 2013

Careening from debt-ceiling crisis to sequestration to a looming government shutdown, the nation is caught up in a historic debate over the proper size and role of government.

That’s certainly one way to think about it. Another is that we are caught up in a historic debate over free-market capitalism. After all, if markets were making most of us better off, regulating their own excesses, guaranteeing equal opportunity and fairly dividing the economic pie, then we wouldn’t need government to take on all the things it does.

For most of the past 30 years, the world has been moving in the direction of markets. The grand experiment with communism has been thoroughly discredited, a billion people have been lifted from poverty through free-market competition, and even European socialists have given up on state ownership and the nanny state.

Here at home, large swaths of the economy have been deregulated, and tax rates have been cut. A good portion of what is left of government has been outsourced, while even education is moving toward school choice. In embracing welfare reform, Americans have acknowledged that numerous programs meant to lift up the poor instead trapped them in permanent dependency and poverty.

More

Same-Sex Marriage in Illinois: Now Is the time!

by Geoffrey R. Stone

Huffington Post
March 15, 2013

The Illinois Senate has approved legislation that will legalize marriage between same-sex couples in Illinois. The Illinois House Executive Committee has recommended passage of the legislation. Governor Quinn has said that he supports that legislation and will enthusiastically sign it into law. All that remains now is for the Illinois House to approve the legislation to make Illinois the tenth state in the nation to legalize marriage between same-sex couples.

Now is the time for Illinois to take this step. It is demanded by our nation's commitment to fairness, justice and equality. Now is the time for us all to leave behind a long and sorrowful history of hateful discrimination, fear, hostility and ignorance. Now is the time for us to live up to our own highest aspirations as Americans.

There was a time, not that long ago, when gays and lesbians in our state and in our nation were ostracized, humiliated, scorned, fired, castrated, sterilized, and jailed. They were treated as morally corrupt, mentally degenerate and genetically deformed. The only way to survive in that environment was to hide one's own identity, to pretend to be what one was not, and to find shelter deep in the closet.

Inspired by the civil rights movement, some homosexuals found the courage to claim their own identities publicly and to assert their rights to dignity, respect and equality. This met with violent reprisals, unemployment, and gross discrimination. But they persevered and set an example for others. And so we came gradually to know, initially to our shock, that our friends and neighbors, our cousins and uncles, our sons and daughters -- people we'd loved and respected -- were themselves gays and lesbians. It took extraordinary courage for them to come out and to tell us the truth, because the truth was and too often still is colored by shame and dismay.

More

Capitalism makes you happy*

Economist
March 13, 2013

The World Health Organisation has produced some fresh data on the health, or otherwise, of Europeans. We have picked out suicide rates, which have declined in most of Europe since the early 1990s except for a slight uptick since 2007, which may or may not have something to do with the onset of the financial crisis. What's more interesting, though, is the effect of the collapse of the Soviet Union on the suicide rate in the Commonwealth of Independent States (CIS)—the countries that were once members of the USSR (excluding the Baltic states). Those who disapprove of the way that market economies force people to compete with each other might point to the spike in suicide rates in the CIS after 1989 (something which may be down to different methods of data collection). Those who, like The Economist, take the opposite view will point to the marked decline in suicide as the CIS countries sloughed off one system and embraced another.

*Discuss.

Η βία, το ακραίο και οι εχθροί της δημοκρατίας

του Σωτήρη Βανδώρου

Books Press
12 Μαρτίου 2013

Η αηδία που προκαλεί η νεοναζιστική συμμορία με την κλιμάκωση των προκλήσεων της το τελευταίο διάστημα –μεταξύ άλλων, η απειλή ότι θα πετάξει έξω από παιδικούς σταθμούς βρέφη και νήπια που τυχαίνει να τα λένε Καρίμ αντί για Γιώργο ή να έχουν πιο σκούρα επιδερμίδα από τη Μαρία– συνοδεύεται από σχετική απορία, ακόμη και σύγχυση.

Γιατί η νεοναζιστική συμμορία δεν τίθεται εκτός νόμου; Γιατί, αντ’ αυτών, η δημοκρατία της παραχωρεί το βήμα, εμφανιζόμενη η ίδια ανήμπορη να την τσακίσει; Για ποιο λόγο ανέχεται να της καρφώνουν κάθε μέρα κι από μια μαχαιριά στο σώμα της; Θα διαπραγματευτώ το ζήτημα θίγοντας μία μόνον, αλλά σημαντική, όψη του ζητήματος: το πώς η μορφή που έχει πάρει ο κομματικός ανταγωνισμός δυσχεραίνει τη διαμόρφωση ομόθυμης και ουσιαστικής καταδίκης του φαινομένου και κυρίως πώς εμποδίζει τη συγκρότηση μιας κοινής στρατηγικής αντιμετώπισης των εχθρών της δημοκρατίας. Για να το δείξω αυτό θα πρέπει να εξετάσουμε όχι μόνον πώς τοποθετείται το κάθε κοινοβουλευτικό κόμμα απέναντι στη νεοναζιστική συμμορία, αλλά επιπλέον πώς τοποθετείται απέναντι στα «άκρα» και τη δημοκρατική τάξη και νομιμότητα.

Περισσότερα

Τι μπορούμε να μάθουμε από τον Τσάβες

του Ναπολέοντα Λιναρδάτου

Μπλε Μήλο
11 Μαρτίου 2013

Ο Νίκολας Μαντούρο, ο αντικαταστάτης του Ούγκο Τσάβες στην Βενεζουέλα, κατηγόρησε τις ΗΠΑ ότι δολοφόνησαν τον Τσάβες δίνοντας του καρκίνο. Ναι, υπάρχουν αρκετές ομοιότητες μεταξύ των πολιτικών τάξεων της Ελλάδας και της Βενεζουέλας.

Πριν ο Μαντούρο κατηγορήσει τις ΗΠΑ για τον θάνατο του Τσάβες, είχε κατηγορήσει αυτούς που πιθανολογούσαν τον θάνατο του Τσάβες ως «διανοητικά καθυστερημένους», «αρωστημένους με μίσος», ακροδεξιούς και πράκτορες των Αμερικάνων. Δηλαδή, ο θάνατος του Τσάβες ήταν πλεκτάνη, αλλά και αυτοί που πιθανολογούσαν ανοικτά την πλεκτάνη, ότι δηλαδή ο Τσάβες πεθαίνει, ήταν και αυτοί στην πλεκτάνη. Λογική τύπουΤσάβες.

Βέβαια η πορεία του Τσάβες δεν στηρίχθηκε στην λογική αλλά στην άνοδο της τιμής του πετρελαίου. Να σημειώσουμε εδώ, ότι οι ΗΠΑ τυπώνοντας τα δολάρια με το τσουβάλι για να συνεχίσει να επιπλέει το φουσκωτό που λέγεται αμερικάνικη οικονομία, έχουν παίξει καθοριστικό ρόλο στην άνοδο της τιμής του πετρελαίου, πρώτων υλών και γεωργικών προϊόντων.

Η πρώτη προσπάθεια του Τσάβες να πάρει την εξουσία έγινε όταν πραγματοποίησε το αποτυχημένο πραξικόπημα το 1992. Τότε οι τιμές του πετρελαίου ήταν σχετικά υψηλές και το τότε πολιτικό κατεστημένο της Βενεζουέλας είχε την ισχύ και την πολιτική νομιμοποίηση να τον απομονώσει. Έξη χρόνια μετά, το 1998, η τιμή του πετρελαίου θα βρίσκεται στα χαμηλότερα επίπεδα από την δεκαετία του 30, το πολιτικό σύστημα της Βενεζουέλας θα είναι σε βαθιά κρίση και τότε θα είναι η ευκαιρία του Τσάβες να κερδίσει την εξουσία. Θα είναι μια εξαιρετικά καλή χρονιά για τον Τσάβες μιας και από τότε η τιμή του πετρελαίου θα αρχίσει την μεγάλη άνοδο της - που θα φτάσει σε μια αύξηση μέχρι και 900%.

Περισσότερα

Why Has Liberty Flourished in the West?

by Jim Powell

Cato Policy Report
September/October 2000

Despite the claims of those who say one culture is as good as another, the West is clearly superior in at least one crucial respect: it brought liberty into the modern world, and liberty has made possible many other good things.

In this politically correct era, some intellectuals have been surprised to discover that the West is unique in this. For example, Harvard historical sociologist Orlando Patterson had started out to write a book explaining the origins of slavery, but he quickly realized that slavery was universal throughout the ancient world. The question to ask was why liberty emerged in the West and nowhere else, which became the subject of his National Book Award-winning Freedom in the Making of Western Culture (1991).

Patterson talked about slavery in ancient Mesopotamia and Egypt. Slavery was commonplace in Africa before Europeans came on the scene, and in China slaves were buried alive. Patterson discussed Cherokee Indians who enslaved the war prisoners they didn’t kill. He told of the Tupinamba tribe that, living in South America before the Europeans arrived, actually ate their slaves. Patterson wanted to know why, “after taking slavery for granted since the beginning of history, the West, in a remarkably short period of time during the late eighteenth century, redefined slavery as the greatest of evils.” He continued: “One of the major objectives…is to show that freedom was a peculiarly Western value and ideal…freedom has been the core value of Western culture throughout its history….It is the West that must be scrutinized and explained for its peculiar commitment to this value.”

When researching The Triumph of Liberty, I tried to include people from as many different countries as possible. The largest group is Americans, followed by English and French. There are three Austrians, two Dutchmen, two Italians, two Scots, a German, a Hungarian, an Irishman, a Russian, a Spaniard, a Swede, and a Swiss. Women, blacks, and Jews are well represented. I had a couple of good non-Western candidates but wasn’t able to get enough biographical material on them, so the more than 60 people I ended up with were all Westerners, and I’ve often been questioned about this.

Read the article (PDF)

           

Όχι κι οι φόροι έργο των φιλελευθέρων!

του Θανάση Μαυρίδη

Κεφάλαιο
2 Μαρτίου 2013

Οι περισσότεροι πολέμιοι του μνημονίου συμφωνούν σε δύο πράγματα: ότι το μνημόνιο ευθύνεται για κάθετι που έχει συμβεί στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια και ότι η επιβολή φόρων είναι μία γνωστή σε όλους στρατηγική επιλογή των δυνάμεων του νεοφιλελευθερισμού.

Είναι σίγουρα κοπιαστικό και πιθανότατα μάταιο να προσπαθεί κανείς να πείσει έναν εξτρεμιστή μουσουλμάνο καμικάζι να μην τραβήξει το σχοινάκι με τα εκρηκτικά, όταν έχει ήδη πάρει την απόφασή του και πιστεύει ότι η πράξη του θα τον οδηγήσει στον παράδεισο. Μεταξύ των εξτρεμιστών μουσουλμάνων και των Ελλήνων αντιμνημονιακών μπορούμε να βρούμε πολλές διαφορές, αλλά σίγουρα κι ένα κοινό: Τυφλός φανατισμός σε συνδυασμό με θεωρίες συνωμοσίας δημιουργούν ένα εκρηκτικό κι επικίνδυνο μείγμα...

Ίσως έφτασε η ώρα να ξεκαθαριστεί ότι οι φόροι έχουν τόση σχέση με τον φιλελευθερισμό όση και ένας Ερυθρός Χμερ με τη Wall Street. Είναι έννοιες τελείως διαφορετικές. Το ότι δεν βρέθηκε κάποιος για να το επισημάνει έχει να κάνει με το γεγονός ότι οι Φιλελεύθεροι στην Ελλάδα είναι προστατευόμενο είδος, κάτι σαν την Καρέτα – Καρέτα.

Επίσης, αποτελεί ένα βολικό άλλοθι για όλους τους κρατιστές. Την ώρα που πετάνε τα σκουπίδια κάτω από το χαλί, σταματάνε για μία στιγμή κι αναρωτιούνται τι πραγματικά συμβαίνει. Την αμηχανία την διασπά το απόφθεγμα «για όλα φταίνε οι νεοφιλελεύθεροι» και συνεχίσουν έτσι την εργασία από το σημείο εκείνο που την είχαν σταματήσει.

Περισσότερα

Η αναγέννηση του φασισμού

του Στάθη Καλύβα

Καθημερινή
3 Μαρτίου 2013

Οι πρόσφατες ιταλικές εκλογές επανέφεραν στην επικαιρότητα μια τεκτονική πολιτική αλλαγή που συντελείται την τελευταία εικοσαετία: πρόκειται για τη βαθμιαία υποκατάσταση της Αριστεράς από την Ακροδεξιά ως κατεξοχήν φορέα της λαϊκής δυσαρέσκειας και διαμαρτυρίας.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Η άνοδος της Αριστεράς στα τέλη του 19ου αιώνα υπήρξε πολιτική συνέπεια της βιομηχανικής επανάστασης. Τα σοσιαλιστικά κόμματα εξέφρασαν το διπλό αίτημα της πολιτικής ενσωμάτωσης και της οικονομικής αναβάθμισης της εργατικής τάξης. Και οι δύο αυτοί στόχοι πραγματοποιήθηκαν μέσω της μεγάλης σοσιαλδημοκρατικής στροφής που ξεκίνησε στα τέλη του 19ου αιώνα και έλαβε την ολοκληρωμένη της μορφή μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο: η Αριστερά εγκατάλειψε την επανάσταση και αγκάλιασε τον καπιταλισμό, επιδιώκοντας και επιτυγχάνοντας την μεταρρύθμισή του. Αντίστοιχα αιτήματα εξέφρασαν την ίδια εποχή και τα χριστιανοδημοκρατικά κόμματα, στο όνομα των Καθολικών εργατών. Ετσι προέκυψε το ευρωπαϊκό κοινωνικό κράτος, μια σπουδαία κατάκτηση της ανθρωπότητας. Η εργατική τάξη μετεξελίχθηκε σε μεσαία τάξη και τα σοσιαλιστικά κόμματα έγιναν κεντροαριστερά κόμματα εξουσίας. Ας συγκρατήσουμε εδώ πως η σοσιαλδημοκρατία δεν αποτέλεσε ιστορικά μιαν απλή αποδοχή του καπιταλισμού, αλλά κάτι παραπάνω: την ενίσχυσή του. Και αυτό γιατί η Αριστερά διαπίστωσε πως μόνο μια ισχυρή καπιταλιστική οικονομία μπορούσε να χρηματοδοτεί το κοινωνικό κράτος.

Το τέλος της δεκαετίας ’80 σηματοδοτεί δύο μεγάλες στροφές. Η πρώτη είναι το τέλος του Ψυχρού Πολέμου και η κατάρρευση της Σοβιετικής Ενωσης, με την οποία κλείνει και τυπικά μια ιστορική παρένθεση: η ταύτιση της επανάστασης με την Αριστερά. Ας μην ξεχνάμε πως στην πορεία της ανθρώπινης ιστορίας, η επανάσταση ταυτίστηκε με πολυποίκιλα πολιτικά οράματα, όπως π.χ. με θρησκευτικές ιδεολογίες, από τον Λούθηρο ώς τον Σαΐντ Κουτμπ. Η δεύτερη στροφή είναι η παγκοσμιοποίηση, που περιλαμβάνει μια σειρά μεταβολών, από την αυξανόμενη διεθνοποίηση των εμπορικών ροών, την ενίσχυση των χρηματιστηριακών αγορών και την ορμητική είσοδο της Ασίας στον καπιταλιστικό κόσμο. Οι επιπτώσεις της παγκοσμιοποίησης υπήρξαν συνολικά θετικές γιατί συνέβαλαν στην αύξηση και τη διασπορά του παγκόσμιου πλούτου. Οπως όμως και η βιομηχανική επανάσταση, έτσι και η παγκοσμιοποίηση θέτει την ανθρωπότητα ενώπιον μεγάλων προκλήσεων. Καθώς αλλάζει η μορφή της οικονομίας και αυξάνεται ο ανταγωνισμός, κάποιοι κερδίζουν και κάποιοι χάνουν. Συγχρόνως δημιουργούνται αναντιστοιχίες ανάμεσα σε μια συνεχώς μεταβαλλόμενη οικονομία και ένα στάσιμο πολιτικό σύστημα. Η Ευρώπη (και η Δύση γενικότερα) θα αναγκαστούν να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα αν επιθυμούν να διατηρήσουν το αξιοζήλευτο επίπεδο διαβίωσης που έχουν κατακτήσει.

Περισσότερα

Ο «λαός» και η δημοκρατία

του Ανδρέα Πανταζόπουλου

Το Βήμα
3 Μαρτίου 2013

Σε συνέντευξή του στο Βήμα της προηγούμενης Κυριακής (24/2/2012), ο σπουδαίος ιστορικός Τσβετάν Τοντόροφ έλεγε ότι ο λαϊκισμός «προτείνει δημαγωγικές και απατηλές λύσεις στα υπαρκτά προβλήματα του κόσμου». Και πρόσθετε ότι ειδικά σήμερα, απλουστεύει την πολυπλοκότητα των προβλημάτων και φορτώνει όλα τα δεινά στους ξένους, στους μετανάστες, όταν, βέβαια, θα προσθέταμε, δεν τα φορτώνει και στον «ιμπεριαλισμό», τη «νέα αποικιοκρατία», τη Λέσχη Μπίλντερμπεργκ, κ.ο.κ.

Από την πλευρά του, ο Πιερ-Αντρέ Ταγκιέφ, στην περιεκτική μελέτη του Ο νέος εθνικολαϊκισμός (που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Επίκεντρο) διερευνά με συστηματικότητα τις ιδρυτικές αυταπάτες του λαϊκισμού, ακροδεξιού και ακροαριστερού, τα γνωρίσματά του: το πολεμικό του ύφος, το μανιχαϊκό του πνεύμα, τη μαγική του σκέψη (διαδίδοντας την ψευδαίσθηση ότι όλα μπορούν να αλλάξουν από τη μια στιγμή στην άλλη, αρκεί να υπάρχει «πολιτική βούληση»), τα πάγια εθνοκεντρικά του μοτίβα (σε τρόπο ώστε, θα λέγαμε, ο λαϊκισμός να είναι πάντα ένας εθνικολαϊκισμός), τη συνωμοσιολογία του, τη μνησικακία του, τις ενδεχόμενες ρατσιστικές του, αντισημιτικές και ισλαμόφοβες, εκτροπές. Ο λαϊκισμός, όπως υποστηρίζει ο Ταγκιέφ, απαντάται παντού, μπορούμε να τον συναντήσουμε και στη Δεξιά και την Αριστερά. Ο λαϊκισμός μπορεί να προσκολλάται στην οποιαδήποτε πολιτική ιδεολογία, παίρνοντας τα χαρακτηριστικά της. Παρά τις όποιες διαφορές τους, ο δεξιός και ο αριστερός λαϊκισμός συναντώνται τουλάχιστον σε ένα σημείο: στην προγραμματική ανευθυνότητα, στην εγγενή αδιαφορία τους να προτείνουν συγκεκριμένες και εφικτές λύσεις στα κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα.

Είναι σαφές ότι η ανάδυση του λαϊκιστικών κομμάτων και κινημάτων, που παρατηρείται ιδιαίτερα σε μεταβατικές περιόδους, υποδεικνύει ένα μείζον πρόβλημα στη λειτουργία του πολιτικού συστήματος: την απόσταση, την αποξένωση του λαού από τις ελίτ. Με την έννοια αυτή, ο λαϊκισμός μας δείχνει ένα μείζον πρόβλημα στη λειτουργία της δημοκρατίας, καλώντας τις δημοκρατικές δυνάμεις σε αναπροσανατολισμό, στην πλήρωση αυτού του κενού. Στην περίπτωση αυτή, ο λαϊκισμός μπορεί να λειτουργεί «θετικά», αφυπνιστικά, επισημαίνοντας τη ζωτική ανάγκη της ενσωμάτωσης του «λαού» στο πολιτικό σύστημα.

Περισσότερα

Οι πολλές όψεις του ολοκληρωτισμού

του Γιώργου Σιακαντάρη

Τα Νέα
2 Μαρτίου 2013

Το 1982 εκδόθηκε στη Βουλγαρία ένα βιβλίο με τίτλο Ο φασισμός. Συγγραφέας αυτού του βιβλίου ήταν ο φιλόσοφος Ζέλιου Ζέλεφ, ένας από τους διαφωνούντες προς το καθεστώς του «υπαρκτού σοσιαλισμού» και πρώτος πρόεδρος της δημοκρατικής Βουλγαρίας. Σ’ αυτό το βιβλίο ο Ζέλεφ, με πρόσχημα την ανάλυση των στοιχείων που συνέθεταν τα τρία φασιστικά συστήματα, τον ναζισμό, τον ιταλικό φασισμό και τον φρανκισμό, επεδίωξε να δείξει στους βούλγαρους αναγνώστες πόσο κοντά ήσαν αυτά από πλευράς λειτουργίας και ιδεολογίας με τον δικό τους «κομμουνισμό». Φυσικά δεν έκανε καμία αναφορά στον κομμουνισμό και γι’ αυτό το βιβλίο πέρασε από την επιτροπή λογοκρισίας.

Το βιβλίο βγήκε σε 10.000 αντίτυπα και από την πρώτη ημέρα της κυκλοφορίας του τεράστιες ουρές σχηματίστηκαν στα βιβλιοπωλεία για να το αγοράσουν. Οι Αρχές μόλις τότε κατάλαβαν τη σημασία του βιβλίου και έσπευσαν να το αποσύρουν. Το βιβλίο συνέχισε να κυκλοφορεί παράνομα (ως σαμιζντάτ – αυτοέκδοση) και η κατοχή του αποτελούσε δείγμα αντίστασης. Η κακόμοιρη επιτροπή λογοκρισίας δεν θα είχε πάθει αυτό το κάζο, που ποιος ξέρει τι στοίχισε στα μέλη της, αν είχε διαβάσει το βιβλίο Ολοκληρωτική δικτατορία και αυταρχία (1956) του πολιτικού επιστήμονα και πρωτοπόρου στην ανάλυση της φύσης των ολοκληρωτικών καθεστώτων Καρλ Γιόακιμ Φρίντριχ και του πολύ γνωστού καθηγητή του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, Πολωνοαμερικανού Ζμπίγνιεφ Μπρεζίνσκι.

Το βιβλίο του Ζέλεφ ακολουθούσε πιστά τη μεθοδολογία των δύο συγγραφέων και στη βάση κάποιων κοινών χαρακτηριστικών των ολοκληρωτικών δικτατοριών εξέταζε διαφορές και ομοιότητες του κομμουνισμού με τον φασισμό, χωρίς φυσικά να αναφέρει ούτε μία φορά τον όρο κομμουνισμός.

Ο Ζέλεφ ακολούθησε το ρεύμα που πρώτοι δημιούργησαν οι συγγραφείς του παρουσιαζόμενου βιβλίου. Αυτό το έργο αποτελεί μια επιμελημένη μετάφραση στα γερμανικά της πρώτης αγγλικής έκδοσης, σε μερικά σημεία εμπλουτισμένη με νέα στοιχεία από τον Κ. Γ. Φρίντριχ. Παραμένει όμως ουσιαστικά έργο των δύο συγγραφέων, πράγμα που τονίζει στον πρόλογό του και ο ίδιος ο Φρίντριχ.

Εδώ υποστηρίζεται πως η Ολοκληρωτική Δικτατορία (ΟΔ) είναι ένα πρωτόγνωρης βίας και ατομικής καταπίεσης καθεστώς, πολύ χειρότερο απ’ ό,τι είχε γνωρίσει έως τότε η ανθρωπότητα με τη μορφή της τυραννίας, της δεσποτείας ή και των αυταρχιών του παρελθόντος.

Περισσότερα

The Holocaust Just Got More Shocking

by Eric Lichtblau

New York Times
March 1, 2013

Thirteen years ago, researchers at the United States Holocaust Memorial Museum began the grim task of documenting all the ghettos, slave labor sites, concentration camps and killing factories that the Nazis set up throughout Europe.

What they have found so far has shocked even scholars steeped in the history of the Holocaust.

The researchers have cataloged some 42,500 Nazi ghettos and camps throughout Europe, spanning German-controlled areas from France to Russia and Germany itself, during Hitler’s reign of brutality from 1933 to 1945.

The figure is so staggering that even fellow Holocaust scholars had to make sure they had heard it correctly when the lead researchers previewed their findings at an academic forum in late January at the German Historical Institute in Washington.

“The numbers are so much higher than what we originally thought,” Hartmut Berghoff, director of the institute, said in an interview after learning of the new data.

“We knew before how horrible life in the camps and ghettos was,” he said, “but the numbers are unbelievable.”

More

Harvard Economist: Legalizing Drugs Suits Ideal of American Freedom

Spiegel
March 1, 2013

Harvard University professor Jeffrey Miron has advocated the legalization of drugs for decades. In a SPIEGEL ONLINE interview, he explains why prohibition is more dangerous than selling drugs in supermarkets.

SPIEGEL: Mr. Miron, why should heroin, cocaine and marijuana be legal?

Miron: The prohibition of drugs is the worst solution for preventing abuse. Firstly, it brings about a black market that is corrupt and costs human lives. Secondly, it constrains people who wouldn't abuse drugs. Thirdly, prohibiting drugs is expensive.

SPIEGEL: How expensive?

Miron: If it legalized drugs, the United States could save $85 billion to $90 billion per year. Roughly half that is spent on the current drugs policy and half that is lost in taxes that the state could have levied on legal drugs.

SPIEGEL: On the other side of the equation, there are many people who would become addicted to drugs.

Miron: Let us assume that the consumption of drugs would increase as a result of legalization. Would that be a bad thing? If we apply the standards of economics, that is (at least partially) a good thing. Any policy that prevents me from doing what I'd like to do impairs my happiness.

SPIEGEL: Drugs lead to addiction. They impair people's happiness.

Miron: Addiction isn't the problem. Many people are addicted to caffeine and nobody worries about that. Many people are addicted to sports, beer or food. That doesn't bother the state either.

More