Προέδρου της Εθνικής Επιτροπής για τα ∆ικαιώµατα του Ανθρώπου
Τα Νέα
31 Ιανουαρίου 2011
Η κατάληψη της Νοµικής αποτελεί µεγάλων διαστάσεων ανοησία. Η εµπλοκή των µεταναστών στη στρατηγική της έντασης και η υπαγωγή του πολιτικού / ανθρωπιστικού ζητήµατός τους στο φορτισµένο ζήτηµα του πανεπιστηµιακού ασύλου είναι αστοχία ολκής. Επιπλέον, η υπόνοια ότι µπορεί να χρησιµοποιούνται τα σώµατα των µεταναστών ως πολιτικό κεφάλαιο προκαλεί θυµό.
Αυτή η πολιτική τύφλωση τµηµάτων της Αριστεράς προκάλεσε αντίδραση πρωτοφανή σε ένταση. Η ανόητη κατάληψη της Νοµικής µοιάζει να ξύπνησε τον φόβο ότι θα αφήσουν οι µετανάστες τα υπόγεια και τα χωράφια για να γίνουν µέρος της παρανοϊκής νεοελληνικής δηµόσιας σκηνής. Η κατάληψη επισκίασε την απεργία πείνας για τα πραγµατικά προβλήµατα. Η συζήτηση επικεντρώθηκε στο πανεπιστηµιακό άσυλο και την ταυτότητα των εµπνευστών της κατάληψης.
Η συζήτηση αυτή παγιδεύεται µεταξύ δυο αλληλοτροφοδοτούµενων µαξιµαλισµών: «νόµιµοι όλοι» εναντίον τού «να φύγουν όλοι». Πάλι αποδείχτηκε πως η ρητορεία περί άνευ όρων νοµιµοποίησης τών χωρίς χαρτιά είναι θείο δώρο για τους ηγήτορες του φόβου – µιντιακούς και κοινοβουλευτικούς. Το εγχείρηµα της κατάληψης άνοιξε την πόρτα στα λιοντάρια και τα άφησε να «περιποιηθούν» τους µετανάστες. Το ερώτηµα όµως παραµένει: η αυτοϋπονόµευση του αιτήµατος αρκεί για να µας αποσπά από το µείζον; Μπορεί η ελληνική κοινωνία να αποφεύγει εσαεί τη συγκρότηση ενός πλέγµατος δικαιωµάτων όσων επί µακρόν διαβιούν εδώ; Πόση τύφλωση απαιτείται για να µη βλέπουµε τους ανθρώπους -σκιές; Πόση υποκρισία για να παραγνωρίζουµε ότι η έως δουλείας εργασιακή εκµετάλλευση σχετίζεται άµεσα µε το καθεστώς διαµονής τους; Πόση µανία αυτοκαταστροφής για να παραβλέπουµε πως η θεσµική αφάνεια χιλιάδων µεταναστών τροφοδοτεί παραβατικότητα και προβλήµατα κοινωνικής συνοχής; Πόση ανοχή για να επιτρέπουµε στους ψηφοσυλλέκτες υποστηρικτές αυτής της αφάνειας ανερυθρίαστα να καµώνονται πως κόπτονται για τη δηµόσια ασφάλεια;
Περισσότερα
