Τα Νέα
16 Φεβρουαρίου 2012
Προ ημερών βουλευτής του ΛΑΟΣ αποκάλυψε ότι με το σχέδιο νόμου για τα ναρκωτικά, «μπορεί ένας πατέρας να κάνει χρήση ηρωίνης παρουσία του 12χρονου παιδιού του...». Προφανώς μέχρι σήμερα τον ασυνείδητο πατέρα συγκρατούσε το αυστηρό νομικό πλαίσιο. Βαδίζοντας στα μονοπάτια που άνοιξε η οξυδερκής παρατήρηση του βουλευτή το ΚΚΕ χαρακτήρισε το νομοσχέδιο έγκλημα, ενώ η Αλέκα Παπαρήγα έκανε λόγο για «εξίσου σοβαρό ζήτημα με τη δανειακή σύμβαση, το PSI και τα άλλα μέτρα». Αποφεύγουμε, με δυσκολία είναι η αλήθεια, τον εύκολο πειρασμό της ταύτισης της «εθνικόφρονος Ορθοδοξίας» με την κομμουνιστική αντίστοιχη. Το ζήτημα είναι ευρύτερο και αφορά μια γενικότερη αναδίπλωση σε συντηρητικότερες θέσεις.
Η δημόσια συζήτηση για την αποποινικοποίηση της χρήσης ναρκωτικών είναι καλό παράδειγμα αυτής της αναδίπλωσης. Οπως επισήμανε και η Ελληνική Ενωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και του Πολίτη, θεωρητικά το ζήτημα της αποποινικοποίησης είναι κομβικής σημασίας: αφορά μια πράξη αυτοπροσβολής και ο κάθε άνθρωπος δεν μπορεί παρά να έχει δικαίωμα να διαθέτει ελεύθερα το σώμα του, έστω και για να του προκαλέσει βλάβες. Πρακτικά ωστόσο η βαρύτητα του θέματος έχει καταστεί δευτερεύουσα αφού κανείς πλέον δεν βρίσκεται έγκλειστος εξαιτίας μόνο της χρήσης ναρκωτικών. Τα κόμματα που τάσσονται κατά της αποποινικοποίησης (ΝΔ, ΚΚΕ, ΛΑΟΣ) δίνουν μάχη σκληρή μεν αλλά εκτός τόπου και χρόνου. Προκειμένου να καλοπιάσουν τους μικρομεσαίους ψηφοφόρους, αποστρέφουν το βλέμμα από το μείζον, τις μάζες έγκλειστων χρηστών, εξαθλιωμένων και χωρίς σοβαρή πιθανότητα επανένταξης. Αποσιωπούν τις συνθήκες που οδήγησαν τους περισσότερους εκεί: δυσανάλογες ποινές (π.χ. ισόβια) ακόμα και για κατά συνήθεια διακίνηση (όπου εμπίπτουν οι εξαρτημένοι μικροδιακινητές), ελάχιστο όριο ποινής για συνηθισμένη διακίνηση τα 10 χρόνια. Με απλά λόγια, προκειμένου να κάνουν πολιτικό ταμείο καταπίνουν τον κοινωνικό Καιάδα της άμετρης ποινικής καταστολής και διυλίζουν τον κώνωπα της αποποινικοποίησης.
Περισσότερα
