Greece Arrests the Messenger

New York Times
Editorial
October 29, 2012

Greece’s slow and cumbersome justice system moved with stunning swiftness over the weekend to arrest and charge a respected investigative journalist who published a list of prominent people with Swiss bank accounts. Contrast that with the two years that Greek tax authorities sat on that same list after the French government, which had seized it in a criminal investigation, turned it over to Greece to determine whether some of those Swiss accounts were possibly linked to tax evasion.

Swiss bank accounts are legal, but they can easily be used to avoid paying taxes. Yet a succession of Greek governments, which had pledged to increase tax revenues, failed to investigate the matter. Thanks largely to the decision by the editor Kostas Vaxevanis to publish the list in Hot Doc magazine, several former finance ministers are struggling to explain why.

This list and other lists of offshore accounts in Greek government hands must be fully examined for illegal tax violations. But, so far, the only person charged with wrongdoing is Mr. Vaxevanis. He is accused of violating the privacy of the account holders and faces a possible one-year minimum jail sentence when his case comes to trial on Thursday. Whatever the intricacies of Greek privacy law, this case looks to us, and many other journalists, like selective, and vindictive, prosecution. In a welcome show of support, one of Greece’s leading dailies, Ta Nea, reprinted the list on Monday. The real scandal is the two years of government inaction — which may end as a result of this disclosure.

More

Η δημοσίευση της λίστας Λαγκάρντ ως πολιτικός λόγος

του Αριστείδη Χατζή

Τα Νέα
29 Οκτωβρίου 2012

Η δημοσίευση της λίστας Λαγκάρντ θέτει άλλη μία φορά το ζήτημα της σύγκρουσης του ατομικού δικαιώματος για την προστασία ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων με την ελευθερία του Τύπου. Προφανώς, η δημοσίευση θέτει σοβαρά νομικά ζητήματα και είναι αρκετά πιθανό να έχει παραβιάσει και την ειδική νομοθεσία για την προστασία προσωπικών δεδομένων αλλά και εκείνη για τη δημοσιοποίηση υλικού της προδικασίας. Αλλά εδώ πρόκειται για κλασική περίπτωση, που μία νομικίστικη απάντηση χάνει οπωσδήποτε το δάσος. Το ερώτημα που πρέπει να απαντήσουμε είναι διαφορετικό: πρέπει να περιορίζεται η ελευθερία του Τύπου από ένα τέτοιο πλέγμα νομικών ρυθμίσεων που, με πρόσχημα την προστασία διαδικασιών, προσώπων ή ακόμα και του «εθνικού συμφέροντος», να απαγορεύει ουσιαστικά στους δημοσιογράφους να ερευνήσουν και να αποκαλύψουν; Η απάντησή μου είναι κατηγορηματική: «Όχι»!

Η ελευθερία του Τύπου έχει πολλές φορές μεγάλο κόστος και γι’ αυτό τον λόγο η ενστικτώδης αντίδραση οδηγεί σε απαγορεύσεις. Όμως το όφελος από έναν ελεύθερο Τύπο είναι μακροπρόθεσμα δυσανάλογα μεγάλο διότι εξασφαλίζει τον έλεγχο μιας κρατικής εξουσίας που είναι πανίσχυρη και, δυστυχώς στην Ελλάδα, αδιαίρετη, ενώ ταυτόχρονα αποτελεί το μόνο εμπόδιο απέναντι σε πανίσχυρες πολιτικές και οικονομικές ομάδες πίεσης που διαπλέκονται με το κράτος και προστατεύονται από αυτό. Το κόστος όμως είναι υπαρκτό και για τον λόγο αυτό η στάθμιση πρέπει να το λαμβάνει σοβαρά υπόψη, ακόμα και όταν το τεκμήριο υπέρ της ελευθερίας του Τύπου είναι σχεδόν αμάχητο – όπως προτείνω. Ετσι, το κόστος για τις οροθετικές γυναίκες τα ονόματα των οποίων δημοσιεύθηκαν και μάλιστα από κρατικές υπηρεσίες είναι δυσβάστακτο, ενώ το κοινωνικό όφελος ιδιαίτερα αμφίβολο. Αντίθετα, στην περίπτωση της λίστας Λαγκάρντ, ο αμφιλεγόμενος πολιτικός χειρισμός της αλλά επίσης η σπουδή και η αποτελεσματικότητα που επέδειξαν οι Αρχές στη δίωξη του δημοσιογράφου αποτελούν ικανοποιητικές ενδείξεις για τη χρησιμότητα της δημοσίευσής της.

Όμως, τελικά, όλα αυτά δεν έχουν τόση σημασία όσο έχει κάτι άλλο: ο δημοσιογράφος που διακινδυνεύει και την ελευθερία του ακόμα για να δημοσιεύσει αυτή τη λίστα το κάνει επιπλέον και για πολιτικούς λόγους. Στη δημοσίευση τον υποχρεώνει όχι μόνο ο κοινωνικός του ρόλος αλλά και οι πολιτικές του πεποιθήσεις, που είναι διπλά υποχρεωμένος να τις εκφράσει. Με τις πολιτικές απόψεις του κ. Βαξεβάνη συχνά διαφωνώ. Αυτός είναι ένας επιπλέον λόγος να υποστηρίξω την ελεύθερη έκφραση του πολιτικού του λόγου και να απαιτήσω από το ελληνικό κράτος να του επιτρέψει να εκφραστεί ελεύθερα με όποιον τρόπο θεωρεί αυτός, ως δημοσιογράφος, πρόσφορο. Το δικαίωμά του στην ελεύθερη έκφραση προηγείται οιουδήποτε άλλου.

Εδώ θα βρεις το κείμενο όπως δημοσιεύθηκε στα Νέα.

Εδώ μπορείς να κατεβάσεις το κείμενο σε μορφή PDF μαζί με τα κείμενα για το ίδιο θέμα των συνταγματολόγων και συναδέλφων Στ. Τσακυράκη και Κ. Χρυσόγονου.

Greek police accused over racism and asylum rights

by Paul Mason

BBC News
October 24, 2012

Newsnight's report on the Greek far-right party Golden Dawn made headlines across Europe last week.

In it, MP Ilias Panagiotaros claimed Greece was "in civil war" and indeed advocated a new kind of civil war, pitting the far-right against migrants, anarchists, etc.

Within 24 hours Mr Panagiotaros had retracted his claim that Greece was "in civil war", saying instead "there is no civil war" and accusing Newsnight of "paraphrasing" his words. We had simply broadcast them, un-edited and in English.
“Start Quote

Fifteen protesters have told us they intend to bring a case against the Athens police”

Now three new reports cast light on the substance of our story - which was: alleged police torture of anti-fascist detainees, Golden Dawn's influence inside the Greek police force, and its potential influence on the operational behaviour and priorities of the police in the Attica region around Athens.

Today, lawyers for 15 protesters who claim they were mistreated and abused in police detention, have shown Newsnight coroners' reports on eight of the detainees.

The most serious of the coroners' documents confirms "grievous bodily harm caused by a sharp and blunt object," requiring the victim to be off work for a month.

Another describes a kind of injury that is consistent with being caused by a taser, as claimed in the original Guardian report.

Fifteen protesters have told us they intend to bring a case against the Athens police.

A second report issued yesterday by the UN High Commissioner for Refugees contains figures for racial attacks in Greece, which are not routinely collected by the Greek government.

More

Read the Report

Turkey’s Not-So-Free Speech

Bloomberg
Editorial
October 22, 2012

For a long time, it has been possible to overlook Turkey’s human rights failures. After all, the country was making remarkable progress after starting from a very hard place. Now, however, ignoring such failures is no longer possible.

A 53-page report released Oct. 22 by the U.S.-based Committee to Protect Journalists is the most detailed on Turkish media freedoms to date. It makes for shocking reading. As of Aug. 1, Turkey was holding at least 76 journalists in jail, the report found, while prosecutors were pursuing thousands of cases against other members of the news media.

Put another way, Turkey now has more imprisoned journalists than any other country, by a factor of just less than two. Iran comes second, with 42 incarcerations; Eritrea third, with 28; and China, a communist dictatorship with a population of 1.35 billion, comes fourth at 27.

It’s a lamentable record and in sharp contrast to the modern and tolerant image that Turkey’s leadership has projected over the past decade.

The reason for the new report is especially interesting. The committee had come under fire for reporting lower estimates of the number of jailed journalists than other human rights organizations. Turkey’s government has long maintained that only a handful of the journalists were charged with offenses related to their jobs, and because the CPJ hadn’t read all the indictments, it had erred on the side of caution.

More

Read the Report

Ο Θεός δεν έχει ανάγκη εισαγγελέα

του Κωστή Παπαϊωάννου

Τα Νέα
19 Οκτωβρίου 2012

«Ερωτώνται οι κ. Υπουργοί: θα προβούν άμεσα στις απαραίτητες ενέργειες μέσω της υπηρεσίας δίωξης ηλεκτρονικού εγκλήματος για την άμεση αφαίρεση του συγκεκριμένου προφίλ από το Διαδίκτυο; Ή μήπως θα συνεχίσουν να κωφεύουν και να ανέχονται τον επονείδιστο εμπαιγμό του Γέροντα Παΐσιου;». Αυτή η ερώτηση βουλευτή της Χρυσής Αυγής επέφερε τη δίωξη του δημιουργού της σατιρικής ιστοσελίδας. Απαίτησε δηλαδή ο βουλευτής από την Πολιτεία να παρέμβει ώστε η Δικαιοσύνη να διώξει ένα πρόσωπο, επειδή ο ερωτών θεωρούσε πως η πίστη ορισμένων (βεβαίως όχι του ίδιου του βουλευτή που εικάζουμε πως έχει ακλόνητη πίστη) κλονίζεται και θίγεται από μια ιστοσελίδα που θα δουν μόνο αν πεισμόνως την αναζητήσουν. Στο θέατρο Χυτήριο, οι υπερασπιστές της πίστης πέρασαν στο επόμενο στάδιο. Ζήτησαν από την Πολιτεία να τους αφήσει να «καθαρίσουν» μόνοι τους.

Περί βλασφημίας ο λόγος. Θα ήταν κατ' αρχήν εύκολο να θυμίσει κανείς στους αντιδρώντες πιστούς πως ο ιδρυτής της θρησκείας που υπερασπίζονται καταδικάστηκε για βλασφημία από την πολιτική εξουσία. Επαθε δηλαδή ό,τι ζητούν οι πιστοί για τους εχθρούς τους. Παρακάμπτουμε την παρατήρηση για να μη χαρακτηριστούμε είρωνες ή βλάσφημοι. Είναι προτιμότερο να θυμίσουμε πως οι ίδιοι οι πιστοί δεν εκτίθενται στο «βλάσφημο» έργο παρά μόνο αν το επιδιώξουν: αν επισκεφτούν το θέατρο ή την έκθεση ζωγραφικής, αγοράσουν το βιβλίο ή αναζητήσουν την ιστοσελίδα. Εάν δεν το πράξουν, δεν κινδυνεύουν να προσβληθεί η πίστη τους. Εδώ είναι ίσως το σημαντικότερο σημείο: η ποινικοποίηση της βλασφημίας δεν προστατεύει τους πιστούς από ένα έργο που προσβάλλει τη θρησκεία τους. Στην πραγματικότητα, τους επιτρέπει να παρεμποδίσουν όσους θέλουν να εκτεθούν στο έργο. Ενώ λοιπόν η κίνησή τους ενδύεται τον μανδύα της άμυνας, είναι στην ουσία εξόχως επιθετική κατά του καλλιτέχνη και του κοινού του. Και είναι για τούτο λειψή όποια αντίδραση εστιάζει μόνο στην ελευθερία έκφρασης του καλλιτέχνη και παραγνωρίζει τη σημαντική βλάβη που υφίσταται όποιος θέλει να εκτεθεί στο έργο τέχνης και παρεμποδίζεται.

Περισσότερα

Υπάρχει στην Ελλάδα λογοκρισία;

του Πάσχου Μανδραβέλη

Καθημερινή
19 Οκτωβρίου 2012

Το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι ότι διαρκώς πέφτουμε από τα σύννεφα. Oποτε παρουσιάζεται κάποιο πρόβλημα αναρωτιόμαστε «μα, πώς μπορεί να συνέβη αυτό;» αντί να ρωτάμε «μα πώς επιτρέψαμε να συμβεί αυτό;». Από την οικονομική κρίση μέχρι τα μεγάλα δυστυχήματα η διαδικασία είναι προβλεπτή και δεδομένη. Σαν γίνει το κακό η Αγορά του Δήμου μοιάζει με κοτέτσι την ώρα που επιτίθεται η αλεπού. Oλοι στριφογυρνάμε κρώζοντας «ωιμέ τι συμφορά!». Κατόπιν αρχίζει η μεταφορά ευθυνών προς αλλήλους και στο τέλος, όταν περάσει το κακό (ή χειρότερα: μόλις το συνηθίσουμε) δεν διορθώνουμε τις γενεσιουργούς αιτίες των προβλημάτων. Μπορεί υπό την πίεση των πραγμάτων να μπαλώνουμε κάποια πράγματα αλλά δεν ξεριζώνουμε τις παθογένειες.

Έτσι και στην υπόθεση της δίωξης του 27χρονου για μια σελίδα στο Facebook υπό τον τίτλο «Γέροντας Παστίτσιος», πολλοί έπεσαν από τα σύννεφα κατ’ αρχήν για την ύπαρξη του άρθρου 198 του Ποινικού Κώδικα και κατά δεύτερον για τον τρόπο εφαρμογής του από τις δικαστικές και διωκτικές αρχές. Το εν λόγω άρθρο προβλέπει φυλάκιση μέχρι δύο ετών σε όποιον «δημόσια και κακόβουλα βρίζει με οποιονδήποτε τρόπο τον Θεό. Oποιος, εκτός από την περίπτωση της παραγράφου 1, εκδηλώνει δημόσια με βλασφημία έλλειψη σεβασμού προς τα θεία, τιμωρείται με κράτηση έως έξι μήνες ή με πρόστιμο έως τρεις χιλιάδες ευρώ».

Βεβαίως ο Γέρων Παΐσιος, δεν θεωρείται Θεός από την Εκκλησία, για να έχει εφαρμογή η πρώτη παράγραφος της διάταξης. Από την άλλη, η ιστοσελίδα δεν προσβάλλει τόσο πολύ τα θεία, όσο το εμπόριο των Θείων στο οποίο επιδίδονται εσχάτως διάφοροι αετονύχηδες. Για όσους δεν τον γνωρίζουν ο ευσεβής αυτός μοναχός πωλείται παρά τη θέλησή του με την οκά, από εκδότες, παραθρησκευτικές και ακροδεξιές οργανώσεις. Oποιος προλαβαίνει εκδίδει βιβλία, cd, dvd κ.λπ. για τη ζωή και τον λόγο του, αλλά κανείς δεν μπορεί να πιστοποιήσει την εγκυρότητα των προϊόντων. Αν ζούσε ο μοναχός θα είχε πάρει το φραγγέλιο, αλλά τώρα υπάρχουν αναφορές ότι ακόμη και το χώμα στον τάφο του έγινε μέρος του παραθρησκευτικού εμπορίου.

Περισσότερα

Chavismo Wins, Venezuela Loses

by Mary Anastasia O'Grady

Wall Street Journal
October 8, 2012

It was around 9 p.m. in Caracas on Sunday when opposition presidential candidate Henrique Capriles Radonski tweeted his followers: "Calm, prudence, patience. Today was a great historic day. The people spoke. We know what happened and we must wait. Viva Venezuela."

He was partly right. The 40-year-old governor of the state of Miranda had unified and energized Venezuelan democrats opposed to strongman Hugo Chávez like no one else during the 14 years of chavismo. Election turnout reportedly exceeded 80%. But an hour later, the National Electoral Council announced that early returns showed that Mr. Chávez had won the contest 54% to 45%. (The spread later widened to about 11 points.) Mr. Capriles conceded.

The opposition was stunned, and not only because internal polling by the Capriles side had predicted it would win by three to four percentage points. What really shocked the country's advocates for change was the idea that more than half the voters could have asked for six more years of life under Mr. Chávez.

It had been reasonable to suppose otherwise, despite the fact that Mr. Chávez had seized control of television and radio stations and used them during the campaign to inundate the public with his message.

More